Aerobna gimnastika

Prvi video otvara listu na kojoj se nalazi ukupno pet snimaka (Nivo 1), drugi listu sa četiri snimka (Nivo 2), a treći je cela vežba Nivoa 2 uz muziku.
Obratite pažnju na deo tabele – Muzička pratnja.

Ukoliko želite da koristite već izrađenu muziku, možete se obratiti na gymnastics.aer@gmail.com

Želimo Vam uspešan rad.
Larisa Porobić,
Koordinatorka za aerobnu gimnastiku,
Gimnastički savez Srbije

SMERNICE ZA FORMIRANJE TAKMIČARSKE KOREOGRAFIJE U C PROGRAMU AEROBNE GIMNASTIKE
VIDEO – 1. nivo	Vežba je namenjena za takmičare početnike u kategoriji mlađi i stariji pioniri i kadeti
VIDEO – 2. nivo	Vežba je namenjena za takmičare u kategoriji kadeta, juniora i seniora
IZBOR VEŽBE	Izbor vežbe 1. Ili 2. nivoa ne igra ulogu prilikom ocenjivanja. Osnovni kriterijum je preciznost izvođenja osnovnih koraka (AMP), pokreta rukama, elemenata težina i akrobatskih elemenata.
**PRINCIP RAZNOVRSNO STI	Jedna od odlika aerobne gimnastike je velika raznovrsnost koreografskih stilova i izbegavanje monotonije te će zbog toga u toku četvorogodišnjeg ciklusa biti u opticaju više ponuđenih obaveznih sastava koji se mogu odabrati po želji.
MUZIČKA PRATNJA	Uz video snimak ponuđena je muzička pratnja ali preporuka je da svako odabere muzičku pratnju po sopstvenom izboru
FORMACIJE U TIMU I KRETANJE TAKMIČARA	Po izboru
INTERAKCIJE, PODRŠKE	Dozvoljena je promena do maksimum 15% vežbe da bi se prikazale različite interakcije takmičara u timu i/ili podrška
ELEMENTI TEŽINE	Na video snimku prikazana su mesta za 6 elemenata težina koji se mogu zameniti sa drugim odgovarajućim (pogledati tabelu 1.7.) Ako se u takmičarsku vežbu C programa dodaje još elemenata (više od 6), preporuka je da se to uradi za vreme podnih delova koreografije, ako se radi o donjim elementima, kako se ne bi prekidale AMP sekvence (osmice).
AKROBATSKI ELEMENTI	Po izboru ali na mestu gde se i nalaze u video snimku.

AER – Obavezna vežba – C Program – Nivo 1 – Usporeno (5)

AER – Obavezna vežba – C Program – Nivo 2 – Usporeno (4)

AER – Obavezna vežba – C Program – Nivo 2 – Cela vežba uz muziku

Aerobna gimnastika
ISTORIJAT

Razvoj aerobne gimnastike (sportskog aerobika) tekao je od rekreativnog aerobika, koji se pojavio početkom osamdesetih godina XX veka sa ciljem postizanja dobre forme šire populacije, do takmičarskog sporta najvišeg nivoa.

Aerobik predstavlja preteču većine fitnes programa, niza sportskih disciplina pa i sportskog aerobika odnosno aerobne gimnastike (Aerobic Gymnastics – danas zvaničan naziv ove sportske discipline u okviru Internacionalne gimnastičke federacije)

Kao termin, pojam i sistem vežbanja za poboljšanje funkcionalnih sposobnosti, prvi put se pojavljuje u knjizi Aerobics, izdatoj 1968. godine, čiji je autor, američki lekar i fiziolog dr. Kenet Kuper (Kenneth H. Cooper), bio prvi promoter masovnog pokreta vežbanja za zdravlje. Sâma reč aerobik potiče od grčkih reči aer- (vazduh) i bios (život).

Uporedo sa pojavom rekreativnog aerobika, pojavljuju se prva takmičenja u sportskom aerobiku. Različiti stavovi uslovili su osnivanje tri Internacionalne federacije: FISAF (Federation of International Sports Aerobics and Fitness), IAF (International Aerobic Federation) i ANAC (Association of National Aerobic Championships).

Pored ove tri federacije, od sredine osamdesetih godina Internacionalna gimnastička Federacija (Fédération Internationale de Gymnastique – FIG), kao jedino priznato međunarodno telo za aerobnu gimnastiku, od strane Međunarodnog Olimpijskog komiteta (International Olympic Committee – IOC ), Internacionalne sportske

federacije (SportAccord) i Međunarodnog udruženja svetskih igara (IWGA), uključena je u razvoj ove sportske discipline najpre u okviru aktivnosti Opšte gimnastike.

Aerobna gimnastika je priključena porodici gimnastičkih sportova Internacionalne gimnastičke federacije (FIG) od 1995. godine a od 1999. nalazi se i u okviru Evropske gimnastičke unije (UEG).

Na FIG kongresu održanom u maju 1994. godine, odlučeno je da se organizuje prvo Svetsko prvenstvo u Parizu, 1995. godine i da se započne graditi struktura aerobne gimnastike istim putem kao i kod ostalih gimnastičkih disciplina, kako bi u budućnosti postala jedan od Olimpijskih sportova. Osnovana je Tehnička komisija za aerobnu gimnastiku (FIG TC-AER) sa ciljem da reguliše pravila za ocenjivanje vežbi i stručno rukovodi daljim razvojem ovog sporta koji podrazumeva izradu, dopunu i promene sudijskih pravilnika, nadzor nad internacionalnim takmičenjima, organizaciju i sprovođenje trenerskih i sudijskih seminara i sl. Tehnički komitet za aerobnu gimnastiku Evropske gimnastičke unije (UEG TC-AER) izgrađuje ovu disciplinu na području Evrope.

Na FIG kongresu 2004. godine sportski aerobik (Sports Aerobics), dobio je novo ime: aerobna gimnastika (Aerobic Gymnastics).

Razvoj aerobne gimnastike prolazi kroz mnogobrojne promene, usavršava se sistem takmičenja, suđenja i trenažnog procesa.

MEĐUNARODNA TAKMIČENJA

Svetsko i Evropsko prvenstvo održavaju se svake druge godine.

Međunarodna asocijacija svetskih igara (IWGA) uključila je aerobnu gimnastiku 1997. godine u program petih Svetskih igara koje su se održale u Finskoj (Lahti). U Kini (Shenzhen), ovaj sport se prvi put pojavljuje na Univerzijadi 2011. godine, zatim na Gimnazijadi 2013. u Brazilu (Brasilia), a uvršten je u zvanični program Evropskih igara 2015. godine (Baku, Azerbejdžan)

Pod pokroviteljstvom Internacionalne gimnastičke federacije održavaju se i svetski kupovi, međunarodni turniri i otvorena nacionalna prvenstva.

AEROBNA GIMNASTIKA

Aerobna gimnastika definisana je kao sposobnost izvođenja kontinuiranih kompleksa kretanja (kombinacije osnovnih sedam koraka koji potiču iz tradicionalnog aerobika) i složenih pokreta rukama usklađenih sa muzikom, uz perfektno izvođenje elemenata težina propisanih FIG pravilnikom za tekući Olimpijski ciklus.

Sastav koji takmičari prikazuju mora biti veoma kreativan i dinamičan sa preciznim pokretima visokog nivoa snage, fleksibilnosti i koordinacije, koji se manifestuju kroz karakteristične komplekse pokreta, specifične elemente težina, kompleksna podizanja, elemente artističke i akrobatske gimnastike, obrazujući uz muziku brzog tempa jednu skladnu celinu koja čini takmičarsku vežbu/koreografiju u trajanju 1:20 +/-5 sekundi.

TAKMIČARSKE KATEGORIJE U AEROBNOJ GIMNASTICI

Takmičari oba pola mogu izvoditi takmičarsku vežbu pojedinačno, kao par, trio ili u grupi od pet, a u slučaju Aero Dance i Aero Step kategorija u grupi od osam članova.

UZRASNE KATEGORIJE

Na zvaničnim FIG takmičenjima seniorima se smatraju takmičari sa 18 godina koje se navršavaju u godini održavanja takmičenja. Mlađe takmičarske kategorije su AG 2 (Age group 2) – juniori od 15 do 17 godina, AG 1 – kadeti od 12 do 14 i ND (National Development) – pioniri od 9 do 11 godina.

SUĐENJE

Sudije ocenjuju artističnost, izvođenje i elemente težina. Njihove ocene se sabiraju kako bi se odredio ukupan rezultat. Nakon što sudije za ocenu težina, linijske sudije i glavni sudija oduzmu eventualne kaznene bodove, dobija se finalni skor.
U punom sastavu žirija nalaze se dva sudijska panela, svaki sastavljen od 18 sudija (14 + 4 reference judges) i Vrhovni žiri kojeg čine predsednik i 6 supervizora.

SUĐENJE TEŽINA

Skor za težine je zbir vrednosti svih izvedenih elemenata koji zadovoljavaju minimalne zahteve za priznavanje datog elementa. Minimalni zahtevi su precizno definisani FIG pravilnikom za tekući Olimpijski ciklus (FIG AER Code of Points).
Elementi nose vrednost od 0.1 – 1.0. Svrstani su u 4 osnovne grupe – A, B, C i D.

GRUPA A – U ovu grupu spadaju sklekovi i drugi elementi na tlu, za koje je neophodna dinamička snaga ruku (sklekovi na dve ili jednu ruku, kruženja i sečenja nogama iz skleka ili upora, helikopteri do skleka, špage ili wensona

GRUPA B – Ovde spadaju elementi statičke snage. Upori se izvode na dve ili na jednu ruku, bez ili sa okretima.

GRUPA C – Obuhvata skokove (prednožno sunožno, raznožno i zgrčeno, daleke skokove i skokove sa promenom noge, skokove u špagu (frontalnu ili sagitalnu), skokove do skleka, skokove sa okretima oko uzdužne ose…). U ovoj grupi nalazi se najveći broj elemenata.

GRUPA D – Elementi koje karakteriše velika amplituda pokreta nogu i karličnog pojasa (sagitalna i frontalna
špaga) kombinovana sa elementima ravnoteže (kretanje na smanjenoj površini oslonca).